24.09.2009 Deixeu que em desfogui

24 septiembre 2009 a las 19:41 | Publicado en Diario de a bordo | 1 comentario
Etiquetas: , , , , , , , ,

Amb un bon vent del nord-est, però sense exagerar, ens vam acomiadar de la família de Port de la Selva i amb un nou tripulant, el meu germà gran, expert en aquest tram de la costa empordanesa, ens vam dirigir a Cadaqués: bordo cap a Llançà per salvar la Punta de la Creu i bordo cap a Cap de Creus abans de topar amb S’arenella; acostant-nos a Sa Rata, vam començar a caure i després vam trabutxar cap a la badia de Cadaqués. Tot plegat una navegada perfecte. Un cop allí ens vam agafar a una boia la qual, aviat descobrirem, val, o millor dit, et cobren, 30E la nit!. I ens queixàvem del preu de les boies de Maó!. És un autèntic abús; com pot cobrar l’ajuntament de Cadaqués, a finals de setembre, aquest preu per una boia que iguala el preu de les marines de Port de la Selva i Roses, amb tots els serveis i seguretat que aquestes et donen i que, comparades amb molts de països, no són precisament barates. Això ens va recordant que, en aquest país, molta conya amb la Barcelona World Race, però esforços reals per promoure la nàutica de «peu», cap ni un. En aquest sentit vull esmentar el «pla d’amarraments i fondeijos» de la Generalitat a reservesports.gencat: una web molt maca i amb moltes possibilitats que, a l’hora de la veritat, no et deixa fer res i només et serveix per prendre nota del telèfon d’informació; quan hi truques, la primera resposta és que no hi ha disponibilitats per vaixells de la teva eslora i que millor parlis directament amb la marina en concret; parlats amb la marina, resulta que si hi ha disponibilitats, però al preu de llista i no al suposadament pactat amb la Generalitat, per a la qual, segons ells, no reserven cap amarrament; desconcertat, vaig trucar de nou al número de la generalitat (trucades que, com vaig descobrir massa tard, et cobren a preu de trucada eròtica); després d’una conversa confosa i plena de contradiccions, vaig penjar no entenen res; el que em van deixar clar és que ells no disposen d’amarraments ni ofereixen cap mena de preus especials; de manera que em pregunto, i llavors que oferiu?, en que consisteix el pla?, quines son les avantatges de registrar-se, planificar i fer reserves en 3 dies d’antelació?. Potser tot consisteix en tenir la sort de topar amb un funcionari competent, ja que sabem de gent que ha aconseguit reservar amarraments a preus interessants, però la meva sensació personal és que, com passa sovint, aquest és un altre projecte Musolinià: una gran façana de cartó-pedra i darrera….poca cosa o res.

23.09.2009 Vida

23 septiembre 2009 a las 19:35 | Publicado en Diario de a bordo | Deja un comentario
Etiquetas: , , , , ,

Después de un generoso desayuno en Cal Mariner como cada mañana, Mayte nos dejó su coche. Enfilamos la carretera que nos conducirá hasta Sant Pere de Rodes. Una vez allá, nos adentramos en sus piedras y disfrutamos cada detalle que observamos. Desde fuera, contemplamos el Port de la Selva y parte del Parc natural del Cap de Creus. El Alt Empordà está a nuestros pies. Respiras profundamente y emites un suspiro largo, constante y lleno de recuerdos. A veces, parece como si todo hubiera sido un espejismo, un sueño largo en un sofá con un libro abierto sobre las rodillas, una película de domingo por la tarde tumbado en el sofá, un algo raro que ha estado ahí y que ha sido muy intenso pero que de repente, ha desaparecido. Eso, un largo suspiro. Por la noche, cena de despedida en Ca La Paquita, amenizado con unos mejillones cuya salsa era tan deliciosa que pedimos cuchara para beberla y de segundo, un suquet de peix que nos hizo bajar rodando las escaleras del restaurante. Como cuida la familia y qué bonito es compartir con ellos historias y recuerdos que te hacen saber un poco más de donde proceden y a donde van. Vida.

21.09.2009 Banderes

21 septiembre 2009 a las 17:44 | Publicado en Diario de a bordo | Deja un comentario
Etiquetas: , , , , , ,

IMG_2785

Després d’un merescut descans a un llit que no es movia, esmorzat amb un bocata d’anxoves, vaig anar cap el Talula. Entrant a la badia de Port de la Selva havíem xocat amb un tronc i calia baixar a revisar els cops en el casc. Afortunadament tres rascadetes sense massa importància; l’aigua molt freda. Vaig hissar tota la col·lecció de banderes de cortesia per donar la benvinguda als amics Badalonins i Vilanovins que, per sorpresa, havien pujat a donar-nos la benvinguda a nosaltres. A partir d’aquí ja va ser un no parar, cosins, nebots, amics i amigues de l’ànima, els seus fills, tots cinc anys més vells i tots mentint dient que estic igual, que no he canviat gens; els cabells blancs han guanyat terreny, les arrugues i les panxes en algun cas també, sobre tot en el meu. Haig de recordar els noms de la canalla, tractar de reconèixer les cares, alguna de les quals, quan vam marxar, encara no hi eren; de tan en tan fico la pota, em sap greu però tot plegat desborda la meva dèbil memòria. Acabem el dia amb un sopar familiar, a una casa espectacular amb una vista espectacular. La tramuntana ha pujat i ja xiula. Vaig al Talula i descobreixo que el vent ha trencat la cordada de banderes de cortesia: cal arriar-les i donar aquest dia únic i esgotador per acabat; m’espera de nou un llit immòbil a Cal Mariner.

IMG_0117

15.06.2009 Últimos preparativos

15 junio 2009 a las 19:47 | Publicado en Diario de a bordo | Deja un comentario
Etiquetas: , , , , ,

Ya son dos días que lijan y lijan al Talula. Ya son dos días que Joan Antoni gira y gira alrededor del Talula y ya son dos días que miro y miro las letras del Talula sin
tener todavía una idea clara de lo que quiero.
Hoy es domingo. Tengo a media familia delante del ordenador intentando hablar conmigo a través de Skype. No lo conseguimos así que nos ponemos a chatear. Divertido. Por la tarde y con una madre que no se da por vencida, vuelve a llamarme y esta vez sí, podemos mantener una conversación normal durante media hora.
Más tarde y conversando con Joan Antoni, planeamos nuevos actividades “no lúdicas” para el Talula. Empezamos a barajar la posibilidad de dos semanas más para realizar
trabajos de barniz en el interior del barco y ya así, dar por finalizada la operación new look. Sólo con imaginármelas, se me cae todo encima. Y no es por el trabajo que supone barnizar sino por estar aquí afuera, colgada a unos metros de distancia del suelo, respirando y comiendo polvo, rascándome el cuerpo, bajando un cubo cada día por las mañanas y recorriendo largas distancias para acceder a un lavabo. Todo esto me pone
gruñona; no lo puedo evitar.
Así que aupa….Laura  :-)

02.03.09 PÉRDIDA

2 marzo 2009 a las 20:56 | Publicado en diario | Deja un comentario
Etiquetas: , , , , , , , , , ,

Hasta siempre

Acabo de llegar al Talula. Hoy el día ha sido largo y extraño. Sentimientos que han ido apareciendo. Algunos, he preferido dejarlos de lado. Todo por aquí dentro, se remueve demasiado. La distancia y la impotencia están más presentes que nunca.
Se me acumulan los pensamientos y la memoria empieza a trabajar sin quererlo. Siempre quedan cosas pendientes por insignificantes que sean. Supongo que forma parte de la pérdida de los que quieres.
Hoy, como he podido, he hablado con mi familia. A veces la tecnología te hace sentir más lejos de lo que te piensas pero a pesar de ello, lo he conseguido.
Todos allí. Juntos. Risas de fondo. Me anima el alma. Una madre fuerte y dándome ánimos para que continue con el viaje. Una hermana que me da más de lo mismo, una cuñada que ha cuidado a mi padre como si fuera el suyo: gracias Gemma. Y un hermano que para el cual, no tengo palabras por todo lo que ha hecho.
Y yo aquí ahora me doy cuenta de lo privilegiada que soy por tener a los que tengo a mi lado. Sin entender demasiado qué estoy haciendo a lo largo de este mundo pero aceptándolo y apoyándome en todo momento.
Solo se merece mi respeto y admiración.

Hoy más que nunca, daría lo que fuera para estar a vuestro lado en estas horas tan duras y emotivas. Pero ahí vamos, ya solo a 2 horas de diferencia horaria, 30º de latitud y 16º de longitud.

Crea un blog o un sitio web gratuitos con WordPress.com.
Entries y comentarios feeds.